1. دولت با تاخیر فراوان، لایحه‌ای ناقص و معیوب و نامرتبط با سیاست کلی به مجلس آورد. گفتیم کلیات آن را رد کنید. دوستان گفتند دیگر به این مجلس نخواهد رسید؛ در خلال تلفیق جبران میکنیم.
2. احکام تقدیم‌شده به مجلس، ساختاری و ریشه‌ای نبود و سر و تهی نداشت. عمدتاً از جنس تنظیم‌گری‌های بخشی و آنهم موردی بود. توضیح دولت این بود که من فقط جاهایی که نیاز به اذن مجلس داشت آورده‌ام و کل برنامه را نیاورده‌ام. دقیقا همان استدلال دولت روحانی در لایحه برنامه ششم.
3. بسیاری از دستگاه‌های اجرایی هم حتی منتقد لایحه بودند. می‌گفتند پیشنهادات ما در سازمان برنامه فیلتر شده. مراجعات به کمیته‌های تلفیق، عمدتا از سوی دولتی‌ها بود.
4. اقدام خوب هیات رئیسه تلفیق، تشکیل کمیته‌های ۲۲ گانه و مجال دادن برای پختن محتوای کمیته‌ها بود. بعلاوه، شخص رئیس مجلس، وقت مبسوطی برای هم‌اندیشی با کمیته‌ها گذاشت تا هماهنگی مضاعفی هم صورت گیرد.
5. رویکرد اغلب کمیته‌ها، اولاً احیای سیاست کلی و درج تدابیر گفتمانی در کالبد برنامه بود و ثانیاً حل معضلات ریشه‌ای و ساختاری در بخش مربوط به خود.
6. نماینده دولت چند بار از جلسه تلفیق قهر کرد و مدام انتقاد داشت که شما دارید لایحه را به طرح تبدیل می‌کنید. اتفاق مشابهی که در فرایند برنامه ششم در مجلس وقت رخ داد. و نهایتا رهبری کار مجلس را تایید کرد.
7. حال، با اتمام تلفیق، دولت موج مخالفت با کار مجلس را بدست گرفته. ظاهرا با رهبری هم طرح بحث کرده. برخی از نمایندگان پیشکسوت را هم همراه کرده تا ساز مخالفت بردارند. رئیس مجلس دارد تلاش می‌کند وفاق ایجاد شود که نشده هنوز. مایلند کلیات گزارش تلفیق در صحن رد شود تا در تلفیق، برگ برنده با دولت باشد.
8. منکر برخی مفاد مشکل‌دار نیستم. اما نه اینطوری که دارند اصل کار را می‌زنند. لایحه دولت هیچ طرحی برای تحقق رشد ۸ درصدی نداشت و فقط بنایش حل ناترازی‌ها بود. صرف نظر از ارقام جداول که ضمانت اجرا ندارد، لایحه، برای پیشرفت ۵ ساله، چشم‌اندارسازی و ریل‌گذاری نمی‌کرد.
9. درد اول انقلاب و کشور، امروز، ناترازی‌ها نیست. غفلت چندین ساله از محوریت دادن به تولید و پیشرفت ساختارمند و عدالت‌مبنا است. انقلاب بیش از همیشه، به بلندپروازی نیاز دارد.
10. دوستان حزب‌الهی، انتقاد ما را به حساب نفی دولت و رئیس جمهور نگذارند. امیدبخشی، ندیدن ناهمواریها نیست. اهمال و مسامحه در جراحی واقعی آینده کشور و بسنده‌کردن به رویکردهای بجامانده از تکنوکراتها، اصل محافظه‌کاری است و محافظه‌کاری، قتلگاه انقلاب است.
* امیدوارم دکتر قالیباف بر اصالت کار مجلس اصرار ورزد و نگذارد رفاقتها و تعارف‌ها و سفارشات، جای حکمرانی را بگیرد. و الا چوبش را کل اصولگرایان و بلکه حزب‌الهی‌ها در آینده خواهند خورد.
روح الله ایزدخواه/
دیدگاهتان را بنویسید