جناب پزشکیان در دو دیدار اخیر با نمایندگان استانها، یک جمله واحد را تکرار فرمودند، به این مضمون:
«برنامه من اجرای برنامه هفتم است؛ هر بخش آن را به مجلس می آورم اگر اعتباراتش تأمین شد که شد؛ اگر نه، می‌گویم قابل اجرا نیست و کنار می‌گذارم.»
این منطق یعنی نشناختن مکانیزم توسعه درونزا و عدم شناخت و باور به اقتصاد مردمی.
به این ترتیب از همین الان باید حدس بزنیم اجرای برنامه هفتم که روحش رشد ۸ درصدی و جهش در منابع و فعالیت‌ها است، از تحقق ۹ درصدی برنامه ششم هم جلوتر نرود!
منطق توسل به اعتبارات دولت برای ایجاد رشد و توسعه، سالها در کشور تجربه شد و تحولی جز نفت فروشی و کارمند کردن نیروی جوان ملت و یاغی گری بانک‌ها و انباشت زیرساختهای ناموزون به ثمر نرساند.
اگر منطق جریان نوآوری و میانبر در پیشرفت که غیروابسته به برنامه ریزی متمرکز دولت و فراتر از بودجه‌ی قطره‌چکانی و خارج از بروکراسی عقب‌مانده است درک نشود، مجلس در گفتمانِ اعتبار زده‌ی دولت آچمز و منفعل خواهد شد.
دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ