نفس نامزد شدن جناب قالیباف در انتخابات ریاست‌جمهوری، برایم مهم نیست و شاید حق شخصی ایشان هم باشد.
اما بعنوان یک نماینده مجلس حق دارم نگران از دست رفتن هرچه بیشتر جایگاه استقلال مجلس باشم.
ایشان و اطرافیان و هواداران، لاجرم برای دستیابی به ریاست مجلس، در این دو سه ماه، قول و قرارهای متعدد به نمایندگان داده‌اند.
از این به بعد هم، در چینش نمایندگان در کمیسیون‌ها و حتی انتخاب هیات رییسه‌های کمیسیون‌ها که در خلال همین دو سه هفته آتی انجام میشود، تاثیر مضاعفی خواهند داشت.
حال، آیا مجلسی با چنین آرایش جهت‌داری و چنان مناسبات پرنفوذی، از استقلال واقعی و جایگاه برتری نسبت به دولت، برخوردار خواهد ماند؟!
کسی که برای ریاست‌جمهوری نامزد شده، و همزمان، فرمان مجلس هم در دستش قرار گرفته تا شاکله‌اش را معماری کند، از این جایگاه بی‌بدیل، چه معجونی خواهد ساخت؟!
راه‌حل همان بود که سابقا پیشنهاد دادم اما رای نیاورد: رئیس مجلس و رئیس قوه قضاییه، برای نامزد شدن در ریاست‌جمهوری، باید شش ماه قبل، از ریاست انصراف دهند.
دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ