۱. وانمود میکنند تنها مرجع تشخیص، آنها هستند و همگان باید منتظر صحنه گردانی آنها و تعیین تکلیف لیست آنها باشند. هیچ ابتکار عمل دیگری را برنمی‌تابند و از همان ابتدا سرکوب میکنند.
۲. به جوانان تازه به میدان آمده، با قاطعیت القا میکنند که شما رایی ندارید و باید لابی کنید که در لیست بروید. بدین ترتیب، آنها را ماه‌ها منتظر و مستاصل نگه می‌دارند تا نکند خودشان را مستقل معرفی و تبلیغ نمایند. دست آخر هم می‌گویند متاسفانه رای نداشتید و لذا در لیست قرار نگرفتید!
۳. دوگانه ابلهانه‌ی “صالح مقبول یا اصلح نامقبول؟” را سر زبان‌ها می‌اندازند. در حالی که هیییچ ردپایی از این دوگانه‌ی ضد انقلابی، در منویات امام و رهبری نمی‌توانند نشان دهند.
۴. به جوانانی که کمی سرسختی در مبارزه انتخاباتی از خود نشان دهند، قول فرماندار شدن یا بخشدار شدن می‌دهند و می‌گویند شما به درد حوزه اجرا می‌خورید و فعلا بروید رزومه جمع کنید.
۵. به نامزدهای جوانی که تا آخر در صحنه باقی مانده و کنار نکشیده‌اند، انگ وحدت‌شکن و خودرای و حرف گوش نکن می‌زنند و بعدش هم آنها را بایکوت میکنند و با استیلایی که بر ادارات و سازمان‌های منطقه دارند، مراقبت میکنند که مبادا نقشی به این افراد داده شود تا جای پای خود را برای دوره‌های بعدی باز کنند.
و بدین ترتیب،
گفتمان انقلاب، مغلوبه می‌شود و
“میزان رای ملت است”
تبدیل می‌شود به:
“میزان، حضور در لیست است”
دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ